چتر خیس

من از آبان می آیم!هفت روز مانده ب آتش،

از پاییزی که فقط سه مداد دارد برای نقاشی،سرخ و نارنجی و زرد…

میان بغض تولد لحظه های بی قرارم همیشه کسی است برای آمدن که هرگز نیامده

و من به پاییز قول داده ام که اگر او بیاید حتما مداد رنگی هایی که کم دارد برای نقاشی

برایش خواهم آورد.

تا بهار دیگر دلش را نسوزاند با رنگ!

و او دلش  به این خوش است که روزی مدادی خواهد داشت ازجنس طلایی دردهای بر باد رفته اش…

آمدنش را با دعا و بوسه وسنگ فرش مرمری از عشق به انتظار می نشینیم…

از حالا تا او بیاید من شاعری می کنم و پاییز نقاشی.

مریم تو…