چتر خیس

در پی فصل بهاری که خدا می داند

می روم تا به بهاری ک خدا می داند

دود در بستر شهر است چه باید بکنم

مانده ام زیر غباری که خدا می داند

قایقی ساخته ام با پر قوها ارام

می روم سمت قراری که خدا می داند

خنده ها مال خودت گریه برایم کافیست

بنشین پای مزاری که خدا می داند…